De serie vallende bloemen drukt het ongrijpbare moment van het hoogtepunt uit. Zodra het idee 'dit is het' opkomt vervalt het alweer in ontbinding. De opwaartse en neerwaartse beweging is per definitie niet negatief of positief. Het schilderwerk legt een neutrale verwondering vast en een energetisch momentum. Elk momentum, in onmiddelijkheid vastgelegd in verf is een typografische kracht. Zoals in Zen met inkt een beweging gezet wordt zo worden de verftoetsen de openbaring van een universeel handschrift. Zo ontstaat ritme, contrast en kleurstellingen als harmoniserende beeldende poëzie. Zo lijkt er in de beweging toch orde, een niet uit logica verschenen logica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten